جاده ی زندگی

یه جای خیلی مهم و حیاتییم .باید سرو سنگین باشم و کمتر شیطونی کنم...گوشیم زنگ میخوره .اسم دایی کوچیکه میوفته روی گوشی...بااسترس جواب میدم که یعنی چی شده...صدای شاد آشیخو میشنوم که میگه سلام عمه...با صدای بلندی شبیه جیغ میگم سلام عمه دوووووونییییییی(همون عمه جونی به زبون آشیخ)...کلا جو تغییر پیدا میکنه و همه تقریبا دارن بهم میخندن که با صدای کودکانه و سراسر ذوق با یه بچه پشت تلفن حررف میزنم...

اگه جاهای مهمتر از اینجا هم بودم آخرش با بچه همینجور حرف میزدم...

انرژی منه آخه😍😍😍😍